آقای مربی لقب خوشحال ترین مرد روی زمین را گرفت!
خوشحال ترین مرد روی زمین؛ این لقبی است که گاتزتا دلواسپرت به اینزاگی می دهد! گاتزتا دلواسپرت شادی اینزاگی بعد از رساندن اینتر به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا را زیبا بازتاب داده است؛
اگر کسی را می شناسید که خوشحال تر از *سیمونه اینزاگی* است، پیدایش کنید و به او تبریک بگویید؛ چون انسان بسیار خوش شانسی است. هیچ بادی نیست که این مربی را متوقف کند؛ حتی بایرن و بله، همان بایرن بزرگ هم نتوانست جلوی پیشروی او را بگیرد.
مربی ای که شاهکار ساخت: همه چیز را در این مرحله‌ی یک چهارم نهایی کامل مدیریت کرد؛ از آماده سازی تاکتیکی بازی رفت، تا چرخش هوشمندانه‌ی بازیکنان، که باعث شد تیمش در بازی برگشتِ فوق العاده پرفشار، استقامت نشان دهد.
و بعد، آرامش ذهنی: وقتی بازی ۰-۱ بود، سن سیرو در سکوت فرو رفت و زبان بدن بازیکنان نشانی از اعتماد به‌نفس نداشت. اینزاگی رو به بارلا و دیگران با دست اشاره کرد: «آرام، آرام» و به اسکوربورد اشاره زد، گویی می گفت: «با مغز بازی کنید؛ مسابقه هنوز زنده است و مجموع امتیازات برابر». و بله، اصلاً اتفاقی نبود که درست پس از آن، اینتر طوفانی شد و با یک ضربه ی دوگانه، همه‌چیز را تغییر داد.
این باد اینتر است، باد اینزاگی. دومین صعود به نیمه نهایی لیگ قهرمانان در سه فصل؛ فصلی که همه ی نشانه ها را دارد تا روزی به عنوان «تاریخی» شناخته شود.
«ما همه چیزمان را در زمین گذاشتیم. این شب را به هواداران فوق العاده مان تقدیم می کنیم اینزاگی گفت در دل فصلی بلند و دشوار هستیم، اما دارد پاداش زیادی می دهد. بایرن تیمی واقعاً قوی است و این را کاملاً نشان داد. به همین خاطر، صعود مقابل آن ها رضایت بیشتری دارد: آن ها هرگز شدت بازی را کم نکردند، اما ما هم به خوبی پاسخ دادیم. باید دو بازی بزرگ انجام می دادیم تا به نیمه نهایی برسیم.»
و این دستاورد، بخشی اش به خاطر خود اوست:
«نه، بیشتر از من، این نتیجه ی کار این پسرهاست؛ پسرهایی که با هم می جنگند و فداکاری می کنند. این همان ذهنیتی است که از استانبول با خود آورده ایم؛ همان بازی که ما را ساخت. این تیم در دل سختی ها شکل گرفت. می دانستیم باید خیلی چیزها را، با ژانگ و حالا اوکتری، مدیریت کنیم. در این چهار سال، فوق العاده بوده ایم و جام های مهمی برده ایم. این رضایتی عظیم است، رضایتی که همه ی زحمات را می ارزد.»
اینجاست که دوباره بحث توازن مالی تیم به میان می آید:
«آن درگیری پایانی روی نیمکت؟ دیمارکو کارت زرد گرفت، خوشبختانه من و باستونی نه؛ و گرنه بازی با بارسا را از روی سکوها تماشا می کردیم مربی ادامه داد باید از چنین شب هایی لذت برد، آن هم مقابل هوادارانمان. این لحظات باید با تمام دنیای اینتر تقسیم شود.
بایرن تا قبل از این ۴ بار به سن سیرو آمده و هر ۴ بار پیروز شده بود. چیزی که بیش از همه در تیمم مرا تحت تأثیر قرار داد، آرامشی بود که بعد از دریافت گل اول نشان داد. حالا رو به جلو نگاه می کنیم؛ مسیر دشوار است، اما شادی های بزرگی را تجربه می کنیم. و می خواهیم همچنان بدویم. ما سرشار از غروریم، این حقیقت است.»
و این غرور دیده می شود، حتی اگر به زبان نیاید. غرور و خوشحالی، چه هماهنگ اند.
ایستگاه بعد: بولونیا. ادامه دارد…
خبر ورزشی
