همه چربی های شکم مضر نیستند: چگونه ورزش می تواند از چربی سالم حمایت کند
مقابله با چربی های سر سخت شکم می تواند یک نبرد دشوار باشد، به خصوص زمانی که در یک سفر کاهش وزن هستید. اما در حالی که ما اغلب وزن اضافی در ناحیه میانی بدن خود را بد می دانیم، چربی شکم فقط به ظاهر مربوط نمی شود، موقعیت مکانی نیز مهم است. و به نظر می رسد، برخی از انواع چربی های شکم سالم تر از سایرین هستند.
انواع مختلف چربی شکم
چربی شکم معمولاً به دو نوع چربی ذخیره شده در شکم اشاره دارد: احشایی و زیر جلدی. چربی احشایی که نمی توانید آن را ببینید، اندام های داخلی ما از جمله معده، کبد و روده ها را احاطه کرده است. چربی احشایی خطرناک تر است، زیرا با خطرات بالاتر بیماری قلبی و دیابت مرتبط است.
از سوی دیگر، چربی زیر پوست درست زیر پوست قرار دارد و از نظر متابولیکی فعال یا مضر نیست. ما می توانیم این چربی را در قسمت های مختلف بدن علاوه بر شکم، از جمله باسن، ران ها و بازوها فشار دهیم.
یافته های مطالعه چربی شکم سالم چه بود؟
مطالعه ای که در 10 سپتامبر 2024 در مجله Nature Metabolism منتشر شد، نشان داد که سال ها ورزش استقامتی می تواند بافت چربی زیر جلدی شکم را در بزرگسالان مبتلا به چاقی بازسازی کند. نکته مهم این است که این تغییر در برابر اثرات مضر تجمع چربی احشایی محافظت می کند.
برای بررسی تاثیر ورزش بر بافت چربی، محققان دانشگاه میشیگان 32 بزرگسال مبتلا به چاقی را انتخاب کردند. شرکت کنندگان به دو گروه تقسیم شدند: ورزشکاران طولانی مدت ثابت و غیر ورزشکاران. علیرغم داشتن ظاهر مشابه، درصد چربی بدن و توزیع وزن، ورزشکاران تفاوت های مشخصی را در ترکیب بافت چربی خود نشان دادند. این موارد شامل موارد زیر است:
بافت چربی سالم تر
ورزشکاران دارای بافت چربی زیر جلدی با افزایش رگ های خونی، کاهش التهاب و بیان مفید پروتئین بودند (این نشان می دهد که بافت چقدر می تواند انرژی را ذخیره و بسیج کند و بر سلامت متابولیک تأثیر بگذارد.)
کاهش خطر چربی احشایی
تغییرات مثبت در بافت چربی مشاهده شده در ورزشکاران ممکن است به جلوگیری از تجمع چربی مضر احشایی کمک کند.
گسترش بافت چربی
توانایی بافت چربی برای انبساط و ذخیره چربی به صورت زیر جلدی در جلوگیری از تجمع چربی احشایی مفید است.
چه چیزی تعیین می کند که چربی شکم کجا ذخیره شود؟
نکته مهم این است که چربی شکم بر اساس جایی که قرار دارد، رفتار متفاوتی دارد. دکتر پوبی توضیح می دهد: «در حالی که بسیاری تمام چربی های شکم را مضر می دانند، واقعیت پیچیده تر است. توزیع چربی تا حد زیادی تحت تأثیر ژنتیک است. به عنوان مثال، برخی از افراد به دلیل وجود ژن هایی مانند ژن FTO، مستعد ذخیره چربی در اطراف ناحیه میانی خود هستند.
علاوه بر این، عوامل محیطی مانند رژیم غذایی، ورزش روتین و سطح استرس نیز می توانند بر میزان و محل ذخیره چربی شکم تأثیر بگذارند.
چگونه ورزش از چربی سالم شکم حمایت می کند
دکتر پوبی می گوید: «ورزش تأثیر عمیقی بر نحوه ذخیره و مدیریت چربی بدن ما دارد. ورزش منظم می تواند سلول های چربی را متحول کند، التهاب را کاهش دهد و آنها را در ذخیره و آزادسازی چربی به روشی سالم کارآمدتر کند. به عبارت دیگر، وقتی ورزش می کنید، بدن شما انرژی بیشتری از چربی ذخیره شده می گیرد تا زمانی که ورزش نمی کنید.
ورزش همچنین به افزایش عملکرد متابولیک کمک می کند. دکتر پوبی توضیح می دهد: «این مطالعه نشان می دهد که ورزش تشکیل رگ های خونی را در بافت چربی افزایش می دهد و آن را از نظر متابولیکی فعال تر می کند». با ورزش، افراد دارای نشانگرهای ژنتیکی خاص ممکن است کاهش قابل توجهی در التهاب مشاهده کنند که متابولیسم چربی را افزایش می دهد و خطر ابتلا به شرایط متابولیک را کاهش می دهد. این امر به ویژه برای کسانی که استعداد ژنتیکی نسبت به مقاومت به انسولین دارند بسیار مهم است.
کارهایی که می توانید برای کمک به حفظ چربی شکم سالم انجام دهید
دکتر پوبی می گوید: «برای زنان بالای 30 سال، به ویژه آن هایی که در یائسگی هستند، تغییرات هورمونی و ژنتیک به تغییر در توزیع چربی کمک می کند، که اغلب منجر به افزایش چربی شکمی می شود.» با این حال، ورزش منظم می تواند به حفظ بافت چربی سالم و جلوگیری از چربی اضافی احشایی کمک کند.
اگر می خواهید فعالیت بدنی بیشتری را در برنامه روزانه خود بگنجانید، دکتر پوبی توصیه می کند که از کم شروع کنید: «شروع با ورزش های کم تأثیر مانند پیاده روی، یوگا یا تمرینات مقاومتی سبک می تواند فوق العاده مفید باشد. کلید ثبات و رویکرد شخصی است.»
